Λόγοι δημιουργίας του Ιστοχώρου

Η επιθυμία μου να ξεκινήσω αυτόν τον ιστοχώρο αναδύθηκε μέσα από την ανάγκη μου να γράψω και να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου, τα αισθήματα μου και τα βιώματα μου από αυτό το θεϊκό κομμάτι του εαυτού μου που επικοινωνεί με το θείο έχοντας ως όχημα την προσευχή και ως καύσιμο την πίστη.
Από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου υπήρχε πάντα μέσα μου πολύ βαθιά ριζωμένη η πίστη σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμένα και έξω από οποιοδήποτε μέγεθος θα μπορούσε ποτέ η λογική μου να συλλάβει.
Σε πολύ νεαρή ηλικία άκουσα την ιστορία του Ιησού. Σε αυτό βοήθησαν οι γονείς μου και το σχολείο που πήγαινα. Μου είπαν πως είναι ο Υιός του Θεού αλλά και Θεός ο ίδιος. Έμαθα πως γεννήθηκε από μία παρθένο, Μαρία την ονόμαζαν. Γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο, δίδαξε θαυμαστά πράγματα, έκανε θαυμαστές αποκαλύψεις και άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στον σταυρό σαν τον χειρότερο εγκληματία της εποχής.
Λατρεύτηκε και μισήθηκε ταυτόχρονα από πολύ κόσμο. Αυτούς που ευεργέτησε αυτοί και τον σταυρώσανε. Ως και οι μαθητές του (εκτός τον Ιωάννη) τον εγκατέλειψαν στο τέλος. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος η καλύτερα Θεάνθρωπος θα έλεγα άλλαξε τον ρου της ιστορίας της ανθρωπότητας. Έφερε το φως και όσοι το δέχθηκαν φωτίσθηκαν.
Διάβασα και ρούφηξα κυριολεκτικά ολόκληρη την ιστορία της ζωής του στην γη μας. Έψαξα και αναζήτησα την κάθε λεπτομέρεια που θα μου έδινε κάποια επιπλέον πληροφορία για την διδασκαλία του. Συναρπάστηκα από την «πολυτάραχη» ζωή του και βάδισα πολλές ημέρες και πολλά βράδια (χρόνια ολόκληρα) μέσα στα μονοπάτια της αναζήτησης. Κάποια στιγμή άρχισα να ακούω και να διαβάζω απόψεις ανθρώπων που συνέχιζαν ακόμα και στην εποχή μας να τον κατηγορούν. Η αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιούν πολύ καλές αποδείξεις για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Εκείνες τις στιγμές λύγισα, έπεσα σχεδόν ισοπεδώθηκα. Ένοιωσα η απογοήτευση να με πλημμυρίζει. Έβλεπα πως είχαν δίκιο. 'Ετσι τουλάχιστον νόμιζα τότε. Ένοιωσα να χάνω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Ο κόσμος όλος είχε καταρρεύσει. Λίγα πράγματα είχαν πλέον νόημα για εμένα. Θυμάμαι πως πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να μπορέσω να πάρω μια ανάσα. Μέχρι εκείνη την στιγμή ένοιωθα σαν να περπατάω σε ένα σκοινί τεντωμένο πάνω από πελώριο γκρεμό, εντελώς ζαλισμένος και σαστισμένος. Απογοητευμένος από όλα αυτά που επέτρεψα στον εαυτό μου να δεχθεί και να τα κάνει βίωμα του δεν ήξερα προς τα που να προχωρήσω. Μέσα μου παλεύανε δύο πράγματα: Ο έρωτας για αυτό το Θεϊκό πλάσμα και οι πολύ σοβαρές σκέψεις της αμφισβήτησης που τις είχα πλέον οικειοποιηθεί.
Κάποια ημέρα κάνοντας παρέα με την απογοήτευση μου (που είχα ήδη συνηθίσει) μου ήρθε ασυναίσθητα η εξής σκέψη «Άραγε υπάρχει κάποιος που έχει σοβαρές αντιρρήσεις σε όλες αυτές τις κατηγορίες;». Ευτυχώς στην εποχή μας υπάρχει το διαδίκτυο. Άρχισα να αναζητάω οτιδήποτε πληροφορίες μπορούσα να βρω. Δίψαγα για απαντήσεις που θα είχαν νόημα και όχι για θεωριτικοθεολογίες (η τελευταία λέξη αποτελεί έμπνευση μου). Ένα μικρό φως άρχισε να εμφανίζεται μέσα στο σκοτάδι. Πήρα δύναμη και κουράγιο. Ρώταγα όποιον έβλεπα μπροστά μου και θεωρούσα ότι μπορεί να μου δώσει μια απάντηση. Γύρισα άπειρα μοναστήρια, εκκλησίες και διάβασα άπειρα βιβλία. Κατέληξα να επισκέπτομαι αρκετά συχνά το Άγιον Όρος που πάντα θεωρούσα την καρδιά της Ορθοδοξίας.
« Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν»  είπε.  Ζήτησα λοιπόν και μου δώθηκαν οι απαντήσεις που ζήταγα.
Δόξα τω Θεώ, άνοιξα και πάλι τα φτερά μου και πέταξα στους ουρανούς της πίστης και του Θείου Έρωτα. Αυτός ο έρωτας ήρθε και πάλι στην καρδιά μου και έφερε νέο άρωμα στην ζωή μου.
Μέσα από αυτόν τον Ιστότοπο θα αναφερθώ στα ερωτηματικά που είχα γεμίσει και στις απαντήσεις που μου δόθηκαν και όχι μόνο.... Εύχομαι αυτή η διαδικασία που ξεκινάει εδώ να γίνει ένα μονοπάτι που θα βοηθήσει φίλους και φίλες να βρουν και να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι μέσα στην καρδιά τους.

Γλυκύτατε μου Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού
δίνε μου διαύγεια στο μυαλό και χώρο στην καρδιά μου
να αναπνέω την αλήθεια σου και να γεύομαι την ελευθερία σου